Tis nog un heil aardig iets.

En ge ként ut ouweijge ok bekant nie mir urstellen als ge bedenkt, det nog gin faitig joar geleeje is, degge hier in de stad zouwe in inne keier van de Stinweg nor ut Mèijströtje kònt fietse, zonder degge onderweege innins ne pliesiegent tegekwaamt die tiggenoe zi: "Hé matje, stapt us af, ge mât hier nie fietse." En waarde un maaidje, dan zittie nie: ´Hé matje´, mar 'Hé, skatje´.

Ok kwammut nie vur, degge midden op straot ne marmere kuul zaagt, mi un bènkske mi un versje d'rop, of un burd mi de tekst 'Voetgangersdomein'.

Neie, ut innigste wa oe vruuger tege kon haawe waar n'n örgul, un kòij heundje en de Veestraotbrug want die ging echt krèk unhaawend umhog.

Mar gin nood, wandt doar hâan ze de mist manjefieke oplossing vur bedaacht, echt gewoon boijtegewoon; de voewtbrug!

Ge kònt ouwe fiets op un hawtere geut zette die neffe dien trap liep en dan skoofdum zouwe nor boove of ge viet um op ouwe skouwer.

Meejkerus haade ne smèrmieter de vur de klowterèij vanaf de voetwtbrug op unnen boot kitste.

Zowinne haa wel lef, want boven op de voewtbrug stond un glazere heuske; nie um te skijte'; neie d'r zaat ne gewarrige pleisie in die ut stoplicht op ut kroispunt baaij de Knaaldijk tusse de Veestraotbrug, Westend en de Amsterdamse bank regelde.

Ge kònt netuurlijk ok gewoon waachte to de brug wir umlig ging, zeker as ut glattig waar, want dan kòònde op de voewtbrug nog wel skoewn mi spekzoole oitskeuve. Kaamde dordur te laat op skool, dè gaf niks want ge haat ààlt 't aaw Hellmondse smoesje baaij de hànd: ´Ik heb vur de brug moete waachte wonnie!