1. Driejentaggentig is Pietouwm vurrigge wèèk zòtterig geworre; haai is vort n’n hillen honsaawer.
2. ’t Heil geneuk is op ’t fist geweest: de buurre van wirskante; tante Tonna, die d’r èèijge flink opgetoterd haa; de gebruurs Verspaget, bèèij aaw kammeròòi van Pietouwme; Sjanneke van de slachter, baaij wie de foik bekant gelicht moet worre, en hurre mens; wijter de pestouwer, want as die allein al de snèèver ròòijkt, is-ie d’r al; netuurlijk ok d’n aawe swies van de prochie, die zouwiezouwe elke zòtterig efkus baaij Pietouwme binne kumt valle; en nie te vergeèète hulliejen Albert mi zunne vriend, want jaaháá, Albert hi vort ne vriend en doar skamt-ie z’n èèijge niks vur, en gelijk hittie want wurrum zottie ok; die vriend is trouwus wijteweg nog femilie van Piet de Wit, wittewel; en haai is fons-egent van beroep en haai droeg floeweile skoewn op ’t fist van Pietouwme.
3. Afijn, ze krigge uurst allemol ’n stukske appelekoosgebak.
4. Woar Pietouwm dè gebak errunt haa gehald wottie nie zegge, mar ’t kwam nie van n’n echten bakker, want ’t waar ne gruwelijke vààstfrèèt.
5. Pietouwm moes ’t ok stòndebins snèèije/snaaije, anders krig-ie ’t nie dur.
6. Mar zoas dè gu op zonne fisdag, wier d’r op ’n gegeve moment flink gepruufd, behalve netuurlijk dur Sjanneke, die vanwege desse ne klenne krie d’n hillen oavund bèùkwatter dronk.
7. Mar dàànder dronke tein borreltje noa tàànder en onderwijle kwaame de skon vraale en anekkedote los, vurral ovver vruuger.
8. De pestouwer, die vertèèlde dettie ’ne keier onder de preek zo moes pisse, dettie baaij ut oitlegge van de wonderbare browdvurmenigvuldeging de fawt in waar gegoan.
9. Oiteindeluk haa ik gezeed, zittie: ‘Onze Lieven Hèijer makte van zeuvehonderd lieter wing makte-n-ie ur vaifuntwintug.’
10. En d’n aawe Slèègers van Binderszèègund haa toen vnaf z’n klepstuleke geroewpe: ‘Dè ken ik ok.’
11. En toen ik ’n wèèk latter in de kèruk m’n fawt herstèèlde, zò vertèèlde de pestouwer, en de getalle umdrèèijde, en nor Slèègers riep: ‘Kèènde gaai dèjjok?’, riejp Slèègers terug: ‘Mi d’n ooverskot van vurrige wèèk zondig hendig.’
12. Mi dè sort vraale vlog d’n oavend vurbaai en d’n inne begos nog meijer te aawbette as d’n andere.
13. Op ’t lèèst moesse ze ammel vort zo laache, dè Sjanneke riejp: ‘Haw op, haw op, ik heb de troane in m’n boks stoan, ik krieg ’r zòòften timper af, munnen boijk vuult of ik n’n immer vrààndbizzeme gegèète heb; die klenne wit naw al nie wàttum ooverkumt en dan moet-ie nog geborre worre.’
14. ’t Wier laat dien oavend, mar tigge tweie ure zee Pietouwm toch: ‘Vurròijt, d’ròijt, tis mouwie geweest, wonnie.’
15. En doarop skoefelde ’t heil gezelskap op hoijs an, woarbaai tante Tonna begos te zinge: ‘Van welleke klup bèènde gaai?’ in plats van ‘Vur welleke klup bèènde gaai?’, en doarbaai keek ze vurspres as ’n zibbedeeske noar Alberte en zunne vriend, maar die zonge bèèij lek ne knarrrie gewoon: ‘Ik ben vur Helmond Sport, ik ben vur Helmond Sport.’
't Speelhuis Helmond 13 september 2008
tekst Bert Kuijpers
voorgelezen door Wim Daniels
De onderstreepte woorden zijn de vijftig woorden die nagekeken moeten worden.
Daarnaast moesten de volgende zinnen in het Hellemonds vertaald omgezet worden ( d'n Hellemonder hi mar 'n paar woorden noddig):
1. Het is toch een eigenaardige gewaarwording als je als Helmonder in een ver buitenland aan het shoppen bent en iemand roept dan plotseling: ‘Verdraaid, dat ik jou hier ontmoet!’
2. Vooruit aan de kant, jij, want denk jij wel niet, kwajongen, dat je een oud mens niet door hoeft te laten, verdorie nog.
3. Kijk eens hier, schatje, hier heb je een stroopsoldaatje, wat pinda’s en een chocoladereep.